همچنین، برای مصرف عسل به عنوان درمان در موارد خاص، بهتر است با پزشک مشورت کنید تا از ایمنی و مزایای مصرف در موارد خاص اطمینان حاصل کنید.
مصریان باستان، آشوری ها، چینی‌ها، یونانیان و رومی ها از عسل برای التیام زخم ها و درمان بیماری های روده استفاده می کردند. از چند دهه قبل تا کنون، عسل تحت بررسی های آزمایشگاهی و بالینی توسط گروه های پژوهشی مختلف قرار گرفت. چشمگیرترین کشف درباره عسل، خاصیت ضدباکتری عسل بود که در تحقیقات متعدد به آن اشاره شده است. عسل طبیعی، در مقابل بسیاری از ارگانیزم ها نظیر سالمونلا، شینگلا، اشریشیا کولی، هلیکوباکتر پیلوری و غیره، خاصیت ضدباکتریایی از خود به نمایش می گذارد.
در تحقیقی که در سال ۲۰۱۶ انجام شد محققان به این نتیجه رسیدند که عسل خاصیت ضد باکتریایی و ضد میکروبی دارد و می‌تواند هلیکوباکتر پیلوری که عامل ایجاد زخم معده است را از بین ببرد.
رنگ عسل مایع، از رنگ روشن و بی رنگ (مانند آب) تا کهربایی تیره یا مشکی متغیر است. رنگ های مختلف عسل عمدتاً تمام رنگ های طیف زرد تا کهربایی را شامل می شوند. رنگ عسل با توجه به منشأ گیاهی، عمر عسل و شرایط ذخیره سازی آن متفاوت است، اما میزان شفافیت و زلالیت آن به مقدار ذرات معلق درون آن نظیر گرده گل بستگی دارد. رنگ های کمتر متداول برای عسل، زرد کمرنگ (عسل گل آفتابگردان)، رنگ های مایل به قرمز (عسل شاه بلوط)، مایل به خاکستری (عسل اوکالیپتوس) و مایل به سبز (عسل شهد گیاه) هستند.
مفید برای کم خونی، تقویت کننده معده، سودمند برای درد‌ها و زخم‌های چشمی، مفید برای درد کلیه و مثانه و مجاری اداری، مفید برای گرفتگی صدا
همچنین، می تواند در درمان عفونت های پوستی مانند زخم ها و برخی از عفونت های قارچی مؤثر باشد.
خواص عسل به مدت قرن ها، جایگاه ویژه ای در طب سنتی داشته است. هر چند، به دلیل عدم پشتیبانی علمی، کاربرد محدودی در طب نوین دارد.
عسل طبیعی فشار مایعات بدن را متعادل می‌کند و باعث تنظیم فشار خون و جلوگیری از سکته قلبی می‌شود.
مطالعه برچسب محصول و مطالعه مارک ها می تواند به شما اطلاعات مفیدی در مورد مبدأ و تولید عسل ارائه دهد.
عسل‌های دارای منبع گیاهی متفاوت دارای رنگ و طعم متفاوت بوده و به مقادیر نه زیاد متفاوت، حاوی قندها (ساکاروز، لوولوز، دکستروز، مالتوز و غیره) و حاوی اسیدها، پروتئین‌ها، پیک مان‌ها، مواد معطر و خوشبوکننده و هم چنین املاح (نظیر سدیم، گوگرد، منیزیوم، فسفر، کلر، پتاسیم، سیلیکا و غیره) آنزیم‌ها (مانند دیاستاز، گلوکز اکسیداز، کاتالاز، فسفاتاز و انورتاز) و همچنین حاوی ویتامین‌ها (پرودوکسین، فولیک اسید) و غیره می‌باشند.
نسبت فروکتوز به گلوکز: این فاکتور نشان می‌دهد که به زنبور تغذیه مصنوعی غیر ساکارزی مانند شربت گلوکز داده نشده است.
در این نوع تقلب چیزی را تولید می‌کنند که از نظر ظاهری شبیه به عسل است ولی کاملاً مصنوعی است و هیچ زنبور عسلی در تهیه آن دخالت نداشته‌است!
این ویژگی ها باعث می شود که عسل به عنوان درمانی در موارد مختلف از جمله عفونت ها و زخم ها استفاده شود.
نکته مهم: بیماران دیابتی باید حتما قبل از گنجاندن عسل در برنامه غذایی خود با پزشک خود مصرف کنند. چون میزان مصرف بسیار وابسته check here به درجه بیماری است.